و مسیح دریانوردی بود...آنگاه که بر آب قدم گذارد...
مدتی از تکین برجک چوبین بلندش به تماشا نشست...
پس مطمئن شد که تنها غریقان توان دیدنش را دارند...
و گفت : تمام مردم دریانورد خواهند گشت تا برهاند دریا تمامشان را...
اما خود ا نیز مدت ها قبل شکسته بود...
قبل تر از آنکه آسمان ها گشوده شوند...
و در خرد(!) انسان همچون سنگی فرو رفت و غرق شد...
درمیان هوای دروغ زده مه آلود روشن از نور سیاهیه دل آدم های سیب کرم خورده ،خورده ی خیره به افق آرزوهای پوچ و فانی خشک تر از کویری که سال هاست کلاغی هم از عبور نکرده،
من به انتظار قدم میزدم...نمیدانم چه میخواستم که بازگشته بودم به این جماعت سیب پرست...
آنقدر هستند مترسک های خائنی که دیگر توان شمارششان از دستم رفته است...
خیابان های این مزرعه را که به انتظار دیدن کشاورز بالا و پایین میروم پر شده است از مترسک های خائن..
پاییز که میشود کار هوا معلوم نیست...دم دمی مزاج میشود...
گاهی سرد...گاهی گرم...گاهی سردیست که گرم است...گاهی گرمی است که سرد...گاهی ابریست، نمیبارد گاهی ابر نیست و میبارد...
